Nazywany także break, b-boying, powstał w Bronksie, dzielnicy Nowego Yorku. Jest to bardzo widowiskowy i dynamiczny styl tańca łączący akrobacje wykonywane na ziemi z ruchami tanecznymi zarówno w parterze jak i na stojąco.

Styl zawierający w sobie elementy baletu, tańca modern oraz tańca akrobatycznego, wymaga od tancerza bardzo dużej świadomości ciała. Jazz sprawia wrażenie tańca lekkiego, emocjonalnego oraz subtelnego jednak zaraz po balecie, jazz jest jedną z najtrudniejszych technik tanecznych i wymaga ogromnej pracy tancerza.

Inaczej nazywany tańcem klasycznym, jego celem jest wykształcenie ładu i harmonii w tańcu, dąży do ukazania piękna ciała oraz płynności ruchów. Balet wykształca doskonałą dyscyplinę ruchową.

Jest to taniec uchodzący za taniec radości i mocy. Jest energiczny, żywiołowy i pozwala wyrzucić z siebie negatywne emocje co powoduje ogólne poprawienie samopoczucia. Taniec afro wymaga totalnego poddania się muzyce oraz kulturze Afryki. Najczęstszą formą prowadzenia zajęć afro jest technika follow the leader.

Charakteryzuje się dużą swobodą na jaką mogą pozwolić sobie tancerze. Jest to styl idealny do nauki dla grup dziecięcych, ponieważ uczy ich koordynacji ciała oraz przygotowuje ich do późniejszego przejścia na inne style jak np. : jazz lub hip hop.

Taniec zainspirowany połączeniem elementów tańców latynoamerykańskich oraz elementów fitness.  Zumba zawiera w sobie elementy tańca i aerobiku. Choreografia Zumby łączy hip-hop, soca, samba, salsa, merengue, mambo,sztuki walki, oraz elementy Bollywood i tańca brzucha. Wykorzystywane są także elementy treningu siłowego. Na dzień dzisiejszy zumba jest bardzo popularna, na jej treningach wydziel się dużo endorfin, które pozwalają zapomnieć o problemach dnia codziennego.

Taniec oparty na idei baletu, w szczególności kładzie nacisk na pokazanie emocji u tancerza, który tańcząc stara się opowiedzieć pewną historię. Taniec współczesny jest bardzo luźną formą tańca, to znaczy, że nie ma ograniczeń tak, jak w balecie, co do ustawienia ciała – tutaj tancerz ma ogromną dowolność w kreowaniu ruchu, wykorzystywany jest tu ciężar ciała, grawitacja oraz oddech.

Jest to mocno wystylizowany taniec, czerpiący ruchy, pozy i dynamikę ze świata wybiegów, modelek i kolorowych czasopism. Inne jego inspiracje to sztuki walki, balet, gimnastyka, jazz, taniec współczesny. Najbardziej charakterystycznym elementem są specyficzne ruchy rąk i dłoni, tworzące linearne figury i symetryczne kształty. Kolejny specyficzny aspekt to niezwykle ważna rola muzyki. Voguer musi trzymać tempo muzyki i akcentować jej zmiany, aby jego improwizacja była prowadzona przez zwolnienia i przyspieszenia. Vogueing jest tańcem improwizowanym, który najczęściej tańczy się w formie walki (vogue battle) – jeden na jednego. Wygrywa ten, kto zrobi większy show, zachwyci publikę, wzbudzi większą burzę okrzyków i oklasków. Nie zawsze chodzi o technikę. Najważniejszy jest ‘attitude’ – postawa. Absolutna pewność siebie, charyzma i moc oddziaływania na widownię – oraz taniec, który to wszystko wyraża.

Dancehall można określić mianem tańca imprezowego i mimo iż z pozoru wydaje się on opierać jedynie na shakach to tak naprawdę istnieje kilkaset kroków, które posiadają swoje nazwy i określony sposób wykonywania. Utwory muzyczne do których tańczy się dancehall zawierają w sobie nawoływania do wykonywania określonych kroków w czystej formie generując określony ruch. Większość kroków powstaje w sposób spontaniczny stąd ciężko wskazać określonych twórców poszczególnych ruchów i określony sposób wykonywania, w dużej mierze bardziej chodzi o oddanie idei danego kroku przy zachowaniu właściwej pracy ciała. Mimo iż ten styl taneczny kojarzony jest głównie z kobietami to twórcami większości kroków są jednak mężczyźni.